Zawilgocone dokumenty należy dostarczyć do firmy, która oferuje osuszanie dokumentów po zalaniu. Jeśli jednak nie można tego zrobić, należy przenieść dokumenty do suchego pomieszczenia lub je zamrozić, jeśli nie będzie możliwe dostarczenie dokumentów do 48 godzin od zalania
Metody zalanej dokumentacji:
1. SUSZENIE W KOMORZE PRÓŻNIOWEJ – to proces który wykorzystuje obniżone ciśnienie do usuwania wilgoci z materiałów. Proces ten ma wiele zalet i znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, takich jak przemysł spożywczy, farmaceutyczny, chemiczny oraz w laboratoriach.
Postęp procesu suszenia sprawdza się dotykowo lub bardziej precyzyjnie – poprzez ważenie obiektów. Proces może być w każdym momencie przerwany, a komora otwarta. Metoda ta jest stosowana do suszenia m.in. taśm magnetycznych i sprzętu komputerowego.
Zasady działania:
1. Obniżenie ciśnienia: w komorze próżniowej obniża się ciśnienie, co powoduje obniżenie temperatury wrzenia wody. Dzięki temu wilgoć może zostać usunięta z materiału w niższej temperaturze, co minimalizuje ryzyko termicznego uszkodzenia substancji.
2. Suszenie: w wyniku obniżonego ciśnienia woda zawarta w materiale przechodzi z fazy ciekłej w parę, co skutkuje osuszaniem.
3. Kondensacja: para wodna jest następnie kondensowana i usuwana z komory, co umożliwia kontynuowanie procesu niszczenia.
ZALETY METODY – Nie następuje przesuszenie materiałów. – Suszenie próżniowe jest bardziej wydajne i energooszczędne niż suszenie próżniowe przez zamrażanie. Możliwość precyzyjnego kontrolowania poziomu wilgoci w materiałach. Niższe temperatury pomagają zachować kolor.
WADY METODY – Istnieje niebezpieczeństwo rozwoju drobnoustrojów podczas suszenia. – Możliwość zniekształcenia książek.
– Możliwość zlepiania się powlekanych papierów
– Książki po wysuszeniu często wymagają zmiany całej oprawy. Przed umieszczeniem wysuszonych materiałów w magazynie należy sprawdzić, czy obiekty są wystarczająco suche – zwłaszcza grube księgi Niewystarczające wysuszenie danej partii może spowodować jej zainfekowanie drobnoustrojami, odkształcenia oraz naraża na przeniesienie się mikroorganizmów na inne materiały
2. LIOFILIZACJA
Liofilizacja uznawana jest za najbezpieczniejszy sposób suszenia, niepowodujący dodatkowych uszkodzeń. Metodę tę poleca się do suszenia obiektów z rozpuszczalnymi w wodzie atramentami i pigmentami, ponieważ nie powoduje odkształceń, zaplamień, zlepiania się kart itp. Zamrożone materiały są suszone w próżni bez uprzedniego odmrażania. Proces ten jest przeprowadzany w odróżnieniu do wyżej omówionej metody suszenia w komorze próżniowej w temperaturze poniżej 0˚C (rozpoczyna się przy – 20˚C), w warunkach bardzo niskiego ciśnienia.
3. SUSZENIE W KOMORZE PRÓŻNIOWO-TERMICZNEJ
Suszenie w komorze próżniowo-termicznej jest tańsza metodą niż liofilizacja i nadaje się do suszenia dużych ilości materiałów. Proces ten umożliwia usunięcie wilgoci z materiałów przy jednoczesnym obniżeniu temperatury co zapobiega degradacji wrażliwych substancji. Temperatura w komorze nie powinna przekraczać 38 stopni Podobnie jak przs
Zasady działania
1. Próżnia: w komorze suszącej obniża się ciśnienie, co powoduje, że temperatura wrzenia wody spada. Dzięki temu woda może odparowywać w niższej temperaturze.
2. Podgrzewanie: materiał jest podgrzewany w kontrolowany sposób. Temperatura jest monitorowana, aby nie przekroczyć wartości, które mogą negatywnie wpłynąć na skład chemiczny lub strkuturę suszonego materiału.
3. Cyrkulacja powietrza: w niektórych systemach stosuję się cyrkulację powietrza, co przyspiesza proces odparowywania wilgoci.
ZALETY METODY – Można suszyć znaczne ilości materiałów jednocześnie. – Można wyselekcjonować materiały do suszenia, zwiększa efektywność procesu niszczenia, surowce po wysuszeniu zachowują swoje właściwości chemiczne i fizyczne.
WADY METODY – Rozpuszczalne atramenty i tusze mogą się rozprzestrzeniać w papierze. – Materiały mogą zostać przesuszone. – Niektóre materiały nie powinny być suszone ta metodą, m.in.: fotografie, skóra, pergamin, nośniki komputerowe i mikrofilmy.
